ဗိုက္ျပည့္ေရးတိုက္ပြဲ

မခံၾကနဲ ့ အငတ္ ၊
ျပန္ခ်ဟဲ့အျပတ္ ၊
သံသယနဲ႔ရပ္မေနန ဲ့ ..။

စစ္တပ္ဆိုတာ သတ္ယံုသတ္ရဲတဲ့ေကာင္ေတြ
ငဒို ့မွာဆံုးရွံုးစရာ
ဘ၀ဆိုးၾကီးကလြဲလို႔
ငရဲမရွိ....။

ကိုေမႊြး

၀ါးကူထိုးခံရတဲ့ေရနစ္သူမ်ား

လွုပ္ေလ..
ျမဳပ္ေလ ...
နစ္ေနျပီးသား ပါဗ်ာ ...။

အဲဒီရႊံ ့ပုတ္ထဲက
အားကိုးရာမဲ့လက္ေတြကို
ဘယ္လိုအျငိဳးနဲ႔
ရိုက္ခ်ဳိး လိုက္တာလဲ...။

မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔
အခဲမေက်တဲ့စိတ္မရွိ
သူတို႔သိတာ တဂါထာ
“ကယ္ၾကပါ” တဲ့ “ကယ္ၾကပါ”..။


ကိုေမႊး

Are we ?

It’s silent…
like an electric chair
in the early twentieth century prison
where there we are
and it’s called Myanmar.

We live there as empty beer cans
there as, again and again recycled
stained and wasted-wrecked-papers
there as chewed straws
and there,
mad cows are still chewing
and chewing
where there we are,
and it’s called Myanmar.

Frighteningly we breathe
with doubts
to doubt our souls…!
we pound ourselves
with eternal interest
we wrap ourselves
with deepest wounds
and we reproach ourselves
with our needle-tip-egos
with our splendid inferiorities
and with our molested souls
where there we are
and it’s called Myanmar.

Ko Hmway

already posted on http://drlunswe.blogspot.com/2007/11/are-we.html

နာဂစ္နွင့္ စကားေျပာျခင္း

ကယ္ၾကပါ…
ကယ္ၾကပါတဲ႔
၀ိဥာဥ္ေတြရဲ့ ေအာ္ဟစ္သံ
ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမၾကီးၾကားပဲ့တင္ထပ္…။
“မငိုနဲ႔သားေလးရာ
မင္း..အေမနို႔ျပန္တိုက္မွာေပါ့ မၾကာခင္”
ရင္ေသြးကိုေပြ႔
ကိုယ္တိုင္က ေတြ ့နိုးနိုး
ျမစ္ရိုးတေလွ်ာက္ စုန္ခ်ည္ေခါက္တုန္႔
ေခါင္းမငု႔ံအား သက္ထားကိုရွာ
အေလာင္းမ်ားစြာၾကား
၀မ္း ဗလာနဲ႔ သူ႔ ခမ်ာ..။

ေလာက ငရဲကို မာန္နတ္ နဲ႔ ဖဲရံွုး လို႔
ျပံဳးျပံဳးၾကီးဖန္တီးခြင့္ေပးလိုက္တာလား
ဘုရားသခင္…။

သင္ျပန္ၾကည့္ပါဦးေတာ့…
နာဂစ္ဟာ
ဘ၀ေတြကို တစျပင္နဲ႔ ထားခဲ႔ျပီ..။
တကယ္ေတာ့ နာဂစ္ဟာ
ဘာသစၥာမွမရွိတဲ႔ မိစၦာေတြရဲ့
ဖိတ္စာနဲ႔ …
ႏြမ္းပါးတဲ့အိပ္ယာေတြကို စုတ္ျဖဲလို႔
ငရဲတစ္ခုကိုဖန္တီးခဲ့ျပီ…
အဲဒီ ငရဲမွာ အသည္းေတြေၾကြတယ္
အသက္ေတြေသတယ္
မ်က္ရည္ေ၀တယ္…
အဲဒီမ်က္ရည္ေတြဟာ နင့္ကိုျပန္နွစ္သတ္လို႔ရတယ္
နာဂစ္ရဲ့ ….။

က်န္ရစ္သူေတြကို မ်က္နွာမာနဲ႔
နာဂစ္ရဲ့ ငရဲသားေတြက
အမဲသားတြဲ ေခြးဆြဲသလို
သဲသဲမဲမဲ ဆက္အမဲဖ်က္ေနျပီ…။

ဟေကာင္ နာဂစ္ေရ
ငါတို႔ဟာလဲ တကယ္ေတာ့
အပူသည္ေတြသက္သက္ပါပဲ
ငိုလိုက္ ညည္းလိုက္ ဇာတ္တိုက္သလို
ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္ ေမာဟိုက္
ပါးစပ္တိုက္ပြဲေတြနဲ႔
လူလားေျမာက္ခဲ့ၾကေတာ့
နာဂစ္က ေပါ့ေပါ့ေလး ရယ္တာေပါ့
အသက္ေတြကိုေက်ာ့ေက်ာ့ေလးနွဳတ္ယူသြားရင္း
အုတ္ဂူရွားတဲ့ ဒို႔နိုင္ငံမွာ
ငါဟာ ေျမၾသဇာေတြ ဖန္တီးသူလို႔ေတာင္
မ်က္နွာေျပာင္နဲ႔ ဂုဏ္ယူေနဦးေတာ့…။


သံုးမရတဲ့
ၾကိတ္မနိုင္ ခဲမရ ေဒါသေတြနဲ႔
ကုလားမနိုင္ရခိုင္မဲၾကရင္း
သီခ်င္းေတြဆိုလိုက္ ကဗ်ာေတြစပ္လိုက္
တကယ္ေတာ့ ေခြးမိုက္ဆုိတာ ဖက္ကိုက္ဖို႔မလိုေပမယ့္
တက္တိုက္ဖို႔လိုေနတာ အားလံုးအသိ
သူ႔ၾကည့္ကိုယ့္ၾကည့္ ဟန္ခ်က္ေတြကိုၾကည့္လို႔
သိသေလာက္အျပစ္တင္ဖုိ႔နဲ႔ အားေတြကုန္ခမ္းခဲ့ၾကတာေလ..။

နာဂစ္ေရ ဘာျဖစ္ေနလဲ
မေမးေတာ့ဘူးေဟ့..
နင္ဘာလို့မ်ား..
အားမတန္မာန္ေလွ်ာ့ဆိုတဲ့
ငါတို႔ အက်င့္ဆိုးကို ဖ်က္ခ်ဳိးမသြားခဲ့သလဲ..

လည္စင္းခံတတ္ၾကတဲ့ငါတို႔ေတြရဲ့စိတ္ဓါတ္ကို
ဘာလို႔ တခါထဲ မသတ္ခဲ့သလဲ နာဂစ္ရာ
အဲဒါဆို..ကိုယ့္အနာဂတ္ ကိုယ္ဖန္တီးလို႔
ရဲရဲၾကီး လူျဖစ္ခြင့္ကို ေနာက္မိ်ဳးဆက္ေတြ ရၾကမွာ….။




ကိုေမႊး

နအဖ ဇာတ္ သိမ္း

ျပည္သူကို လွဴ
ၾကံ့ဖြတ္ ယူသည္
အသင္ငံု႔ ခံ
လွည့္ျပန္မလား…။

ျပည္သူကိုေပး
စစ္ေခြး ေလြးသည္
ၾကည္ျဖဴတိတ္ဆိတ္
ျပန္အိပ္မွာလား…။


လွဴသူကိုဖမ္း
ၾကမ္းတမ္းျခိမ္းေျခာက္
ေသနတ္ေထာက္ကာ
ဒုတ္မိုးရြာသည္
ေနာက္ဆုတ္မည္လား…။


ကဲ…..ခံလိုက္မလား
ျပန္တိုက္မလား
တျပည္လံုးအားနဲ႔
ျပည္ဖံုးကားခ်………။


ကိုေမႊး

ဒုကၡသည္ အမွတ္ တစ္သန္းေျခာက္ေသာင္း

အစာမရွိတဲ့ ၀မ္းေဟာင္းေလာင္းန ဲ့အေလာင္းေလး ေတြၾကား
အစာမရွိတဲ့ ၀မ္းေဟာင္းေလာင္းနဲ႔
သားေပ်ာက္လင္ဆံုး အေမဟာ
ရွာေနသတဲ့
မ်က္ရည္ေတြန ဲ့............။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔..... ။
ေရေသာက္စရာမရွိတဲ့သူ႔မွာ...............
သူ ့မ်က္လံုးထဲက မ်က္ရည္ပူေတြနဲ႔.....။

သူ ့မ်က္လံုးထဲက မ်က္ရည္ပူေတြ ၾကားမွာ
၀ိုးတ၀ါးျမင္ရတဲ့ အေလာင္းေလးေတြၾကား.........
ငါ့သားေလးမ်ား ပါမလား...............
ငါ့သားေလးမ်ားပါမလားနဲ႔ ....
လဲျပိဳက်သြားခဲ့ရတယ္...။

သူကိုယ္တိုင္
မ်က္ရည္စေတြေၾကြလို႔
ဆံုးပါးသြားရျပန္ေပါ့.............။

ကိုေမႊး

မုန္တိုင္းေဘးတြင္အသက္ရွင္က်န္ေနေသးေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပါးလ်ေနရသည့္ ဒုကၡသည္မ်ား အတြက္ေရးဖြဲ ့ပါသည္။

ဓါးတရား

ဒို ့ေသြး ဒို႔သား
ေသြးခ်င္းမ်ားနဲ႔
ဒို႔ဘုရားလည္း
ေပ်ာက္ကြယ္ဆိတ္သုန္း အေမွာင္ဖုံးျပီ
မ်က္ရည္ကိုသုတ္ ဓါးကို ထုတ္
ယုတ္မာသူကို သုတ္သင္ေလာ့...။

ကုိေမႊး